Środowisko i krajobraz wydm nadmorskich Mierzei Bramy Świny |
Utrwalanie piasku Cechy adaptacyjne roślin do warunków zawiewania i odwiewania wynikają
z ilości i wielkości korzeni, wielkości kłączy i ich długości oraz możliwości wzrostu pędów odnawiających się w różnych
kierunkach.
Długie systemy korzeniowe umożliwiają roślinie wzrost osobników daleko od siebie a z jednego systemu korzeniowego. Zwiększa to szansę przeżycia całej rośliny w przypadku uszkodzeń części nadziemnych lub podziemnych przez wiatr, sztormy czy człowieka lub zwierzęta. Ponadto dzięki tym korzeniom roślina utrwala piasek na dużych powierzchniach zapobiegając nadmiernemu rozwiewaniu podłoża i abrazji wydm w trakcie sztormów. Honkenia piaskowa niepozorny halofit osiągający wysokość 10-15cm może posiadać korzenie sięgające w głąb do wód słonych do 2 metrowej długości. Roślina ta ma duże znaczenia dla utrwalania piasku na plaży w pierwszej fazie akumulacji tuż przed powstaniem wydm embrionalnych. Wraz z akumulacją podłoża wzrasta roślina do momentu gdy intensywna akumulacja zasypuje całkowicie honkenię, lub do momenty, gdy korzenie jej nie sięgają już wód słonych. Stąd też na wale wydmy przedniej honkenia nie występuje. Za to obficie porasta obniżenia między wydmami oraz plażę górną w zasięgu średnich sztormów. |
WNP US mgr Tomasz A. Łabuz Wykorzystanie materiałów tylko |